GREAT
- ۹۷/۰۷/۱۲
علی علیخانی
موضوع :اسیب های گردن و ستون فقرات در هنر های رزمی ترکیبی(mma)
این ورزش می تواند بعنوان هنری در جهت تناسب اندام و افزایش انعطاف پذیری یا برای رقابت و مسابقه و یا به منظور دفاع شخصی مورد استفاده قرار گیرد. بر خلاف آنچه تصور همگانی است میزان بروز آسیب های جدی در این ورزش به نسبت پائین است مثلاً میزان بروز آسیب در ورزشهای رزمی در حدود ۱۰/۱ فوتبال است و ۲/۱ کشتی است. میزان بروز صدمات با میزان مهارت ورزشکار رابطه معکوس دارد. از سویی شدت صدمات ایجاد شده با میزان مهارت ورزشکار در رابطه مستقیم قرار دارد ( بخاطر استفاده از مانورهای ترکیبی و خطرناکتر ) لذا هر چه فرد حرفه ای تر شود اگر چه میزان آسیب ها در وی کاهش می یابد اما اگر صدمه ببیند احتمال شدیدتر بودن آن افزایش می یابد.
علل صدمات در ورزشهای رزمی ترکیبی
• اصابت ضربات مستقیماً به بدن.
• مانورهای تعادلی و چرخشی
• حرکات تکراری مثل رقص پا یا مشت زدن به میت بصورت متوالی ( احتمال شکستگی پا در اثر استرس ).
توزیع صدمات در ورزشهای رزمی
– در mmaبه این صورت است :
• 40% صدمات در ناحیه سر و گردن.
• 30% صدمات در ناحیه اندام فوقانی.
• 30% صدمات در ناحیه انجام تحتانی.
شایع ترین و شدیدترین آسیب های مرتبط با ورزش های رزمی
– شایعترین صدمات و آسیب های ورزشی در ورزشهای رزمی ترکیبی عبارتند از: له شدگی ها، خراشیدگی ها و کشیدگی های رباطی و عضلانی تاندونی.
– شدیدترن آسیب های مرتبط با این ورزش عبارتند از ضربات به سر و صدمات مغزی و پارگی احشای داخل شکم مثل کبد و طحال.
• صدمات سر و گردن :
این صدمات عمدتاً عبارتند از : پارگی و خونریزی از بینی و کبودی دور کاسه چشمی که اغلب در اثر اصابت مشت به صورت و گاهی هم در اثر اصابت پا به صورت رخ می دهد. امکان دارد خراش قرنیه در نتیجه کشیده شدن ناخن به قرنیه رخ دهد. شدیدترین حالت عبارتست از آسیب مغزی بدنبال اصابت پا طی حرکت چرخشی فرد می باشد در این موارد که ضربه شدید به سر وارد شده است باید حتماً بررسی از نظر آسیب همراه در گردن صورت گیرد. استفاده از کلاه های محافظ می تواند جلوی آسیب های بافت نرم صورت را بگیرد اما درجلوگیری از صدمات مغزی همراه با اصابت پا به سر چندان موثر نیست.
در هنگام اجرای فنون پرتابی در ورشهای رزمی احتمال اسیب در ناحیه گردن و مهرهای گردنی و اسیب های ستون فقرات به علت اجرای های نادرست و فنون خلاف مفصل و فشار های بیش از حد در هنگام اجرای فنون میتواند از دلایل اسیب باشد.
که بخاطر این دلایل در هنگام مسابقات اماتور از( کلاه و ساق بند و کاپ و لثه و... )برای اسیب کمتر ورزشکاران استفاده میشود.
گاهی اوقات آسیبدیدگیهای ورزشی در ناحیه کمر ممکن است به دلیل وارد آمدن ضربات ناگهانی یا زمین خوردن اتفاق بیفتند - این حوادت به طور مکرر در بسیاری از ورزشهای پربرخورد اتفاق میافتند. گاهی اوقات این آسیبدیدگیها به دلیل این که ورزشکار قبل از شروع مسابقه خود را به اندازه کافی گرم نکرده یا حرکات کششی را انجام نداده است اتفاق میافتند. آسیبدیدگی کمر هنچنین ممکن است به دلیل حرکات تکررای و زمانی که ورزشکار یک حرکت را مکرراً انجام میدهد رخ دهند.
زمانی که ضربه شدیدی به ستون فقرات وارد شود ممکن است باعث قطع خونرسانی به نخاع شده و در نتیجه فرد فلج شود؛ به خصوص در مورادی که مهرهها چرخیده و دچار شکستگی شوند.
از آنجا که دیواره دیسک ضعیف شده است، این مانور ممکن است باعث شود که مواد نرم داحل دیسک به سمت دیواره حرکت کرده و از آن بیرون بزنند و بر عصب سیاتیک فشار وارد آورده یا باعث ایجاد درد در بازو و از دست رفتن عملکرد شوند.
آسیبدیدگیهای هایپرتنشن
زمانی که ستون فقرات به میزان زیادی به سمت عقب خم میشود، مفاصل فاست روی عصبها می افتنند و کشیدگی و شل شدگی مفاصل باعث میکروومنت غیرعادی در این سطح یا پارگی دیسک میشود.
زمانی که دیسک شروع به تحلیل رفتن میکند، جوش خوردگی استخوانی باعث میشود که عروق و عصبها از درون رشد کرده و از لبه مهره وارد دیسک شوند که در برخی افراد بسیار دردناک است. این رشد ممکن است به سمت عصبهای مجاور و ساختارهای دیگر نظیر رباط طولی خلفی حرکت کرده با درد فیبرهای عصبی همراه شود. درنتیجه کمر یا گردن به طور موضعی دچار درد شده و محلی که تحت کنترل عصبهای تحت فشار است نیز دچار درد، انجماد، سوزن سوزنی شده، بیحسی، اختلال اسفنکتر و ضعف عضلانی میشود. بسیاری از کشیدگیهای عضلانی و رگ به رگ شدن رباطها شایعترین انواع آسیبدیدگیهای کمر هستند که باعث کمر درد در ورزشکاران جوان میشود. این آسیبدیدگیها ممکن است به دلیل استفاده بیش از حد، مکانیسمهای نامناسب بدن، فقدان هماهنگی مناسب، کشش ناکافی و همچنین ضربه خوردن اتفاق بیفتد. کمر درد ورزشکاران ممکن است در زمان انجام فعالیت تشدید یافته و با استراحت تسکین یابد.
حرکت شناسی و بیومکانیک
موضوع مقاله :
نام گذاری حرکت مفصل مچ دست
http://uupload.ir/files/8ngb_img-20191225-wa0000.jpg
سر و صورت شایعترین محل آسیب در کشتی میباشد. ضربه محکم به سر میتواند باعث ایجاد سرگیجه ویا سردرد شود. خونریزی بینی نیز بعلت ضربه مستقیم میتواند ایجاد شود. ضربات مکرر به گوش نیز میتواند باعث کندگی غضروف در این محل شود و تجمع خون و سرم در این ناحیه و عدم تخلیه آن میتواند باعث ایجاد بدشکلی در گوش شود (گوش گل کلمی). حرکات شدید در سر میتواند باعث کشیدگی در عضلات ناحیه گردن و در موارد شدیدتر موجب آسیب به دیسکهای بین مهرهای ویا حتی شکستگی مهره شود.
آسیبهای کمروارد آمدن فشارهای چرخشی زیاد و متناوب به ستون فقرات کمری در حین انجام تکنیکها و یا فرودهای شدید بر روی تشک می تواند باعث آسیب به عضلات، رباطها و دیسک بین مهرهای شود. آسیبهای اندام فوقانی در کشتی متحمل فشارهای زیادی است و در اغلب موارد مفصل در دامنه کاملا باز قرار میگیرد.
این مساله باعث آسیب در مفاصل شانه و آرنج میگردد.
مفصل شانهعمده مشکلاتی که در شانه ایجاد میشود شامل تاندونیت روتاتور کاف، دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار، دررفتگی شانه و شکستگی ترقوه، میباشد.
مفصل آرنجدر رفتگی آرنج و یا دررفتگی استخوان رادیوس نیز میتواند بعلت زمین خوردن ایجاد گردد.
آسیبهای اندام تحتانیمفصل زانو
در حدود نیمی از آسیبهای اندام تحتانی در کشتی، در این مفصل اتفاق میافتد. یکی از شایعترین آسیبها در این محل بورسیت کشکک میباشد که علت آن تماس زیاد و مکرر زانو بر روی تشک کشتی میباشد. از دیگر موارد شایع آسیب رباطهای جانبی و متقاطع زانو میباشد که معمولا بعلت چرخشهای نا مناسب و فشار زیاد ایجاد میشود. آسیبهای منیسک و سندروم ایلیوتیبیال باند نیز از دیگر آسیبهای زانو هستند که در کشتی گیران اتفاق میافتد.
مچ پا
تقریبا ۱۰ درصد از آسیبها در کشتی گیران در این ناحیه میباشد. شایعترین آن آسیب مجموعه رباط خارجی پا میباشد. تاندونیت آشیل و یا حتی پارگی آن نیز میتواند در کشتی ایجاد شود