light
- ۹۷/۰۸/۰۸
سید محمدرضا رئیسی /آزاد کرج/رشته تربیت بدنی/ درس:دومیدانی۲/ موضوع تحقیق:پرش بانیزه
پرش با نیزه یکی از رشتههای دو میدانی است که در آن ورزشکار به وسیله نیزهای بلند و انعطافپذیر، از روی مانع میپرد. در ادامه با بیتوته همراه باشید تا از رشته ورزشی پرش با نیزه در ایران و جهان، تاریخچهی آن، آموزش و قوانین بازی و شرایط محوطه بازی بخوانید و با این رشته ورزشی سخت اما هیجان انگیز بیشتر آشنا شوید.
پرش با نیزه یکی از رشتههای ورزش دو و میدانی است که در آن ورزشکار از نیزهای بلند و انعطافپذیر از جنس فایبرگلاس برای پریدن از روی مانعی بهره میگیرد.
ویژگیهای بدنی و مهارتهای لازم برای ورزش پرش با نیزه
در رشته ورزشی پرش با نیزه، انعطاف بدن و تواناییهای شخص اهمیت بسیاری دارد.
برای یک کارآموز، بسیار مهم است زمانی که با استفاده از نیزه به پرواز در میآید، قابلیت چرخش در هوا و فرود را داشته باشد.
تاریخچه پرش با نیزه
منشاء پیدایش دو و میدانى و پرش با نیزه به انسانهاى اولیه برمىگردد. انسانهاى اولیه، در جریان تلاش براى بقاء، شکار و دفاع از دو، پریدن و پرتاب کردن استفاده مىبرند.
با گذشت زمان و تغییر شرایط زندگی، انجام این حرکات طبیعى بیشتر براى عملیات جنگى صورت مىگرفت.
در زمان صلح که اوقات فراغت جنگجویان بیشتر بود و در این زمینهها به تمرین و رقابت مىپرداختند.
این ورزش نزد یونانیان باستان، اهالی جزیرهٔ کرت و سلتیها شناخته شده بود و از اولین دورهٔ المپیک مدرن در ۱۸۹۶ یکی از رشتههای المپیک در بخش مردان و از المپیک ۲۰۰۰ سیدنی در بخش زنان بودهاست.
آموزش پرش با نیزه
آموزش پرش با نیزه
برای تمرین حرکتهای پرش با نیزه، وجود مربی، تشک مخصوص و ایمنی الزامی است.
برای پرش باید نیزه مخصوص، 20 سانتیمتر جلوتر از پای چپ، روی زمین فرود بیاید
و اگر چپ دست هستید، پای راست را به همراه پای چپ به سرعت بردارید و در فاصله 20 سانتیمتری چوب مخصوص پرش پای راستتان را از زمین جدا کنید.
از ناحیه زانو پایتان را خم کنید و سپس پرش را انجام دهید.
فراموش نکنید پس از عبور از مانع و هنگام فرود آمدن تلاش کنید تا با پشت فرود بیایید و هر دو پایتان کنار هم جفت شده باشد. صورتتان هم باید به سمت آسمان باشد.
ورزش بسیار سختی است، ولی اگر زیر نظر مربی تمرین کنید، میتوانید لذت پرش با نیزه را تجربه کنید.
ورزش پرش با نیزه در جهان + رکوردها
رکورد فعلی پرش با نیزه جهان در دست رنو لاویلنی از فرانسه است که در سال ۲۰۱۴ در مسابقات داخل سالن در شهر دونتسک با پرشی به میزان ۶٫۱۶ متر رکورد ۲۱سالهٔ سرگئی بوبکا از شوروی سابق/اوکراین به میزان ۶٫۱۵ متر را شکست.
رکورد فضای بازِ این رشته همچنان با ۶٫۱۴ متر به بوبکا تعلق دارد.
رکورد جهانیِ پرش با نیزه زنان هم با ۵٫۰۶ متر در اختیار یلنا ایسینبایوا از روسیه (در فضای باز در سال ۲۰۰۹) است. رکورد فعلی ایران نیز در دست محمدمحسن ربانی با ۵٫۳۶ متر است.
محوطه پرش با نیزه
رشته ورزشی پرش با نیزه
محل فرود:
- محل فرود مربعى به اضلاع ۵ متر است.
- محل فرود باید با مواد بسیار نرم با ضخامت مناسب پوشانده شود. (تشکهای ابری مناسب با ضخامت 60 تا 90 سانتی متری (در مراحل پیشرفته)، مخلوط ماسهٔ نرم و خاکاره پوشانده شده با پارچه مناسب (در مراحل مقدماتى آموزش)
مسیر دورخیز:
- طول مسیر دورخیز باید ۴۰ تا ۴۵ متر و عرض آن در حدود ۲۲/۱ متر باشد.
- مسیر دورخیز باید با خطوط سفید به عرض ۵ سانتىمتر مشخص گردد.
- شیب مسیر دورخیز بهطرف جعبهٔ پرش نباید از یک در هزار بیشتر باشد.
- هر پرنده مىتواند از یک یا دو علامت مورد تائید کمیته برگزارکننده براى تعیین جا پا استفاده کند. (اگر این علامتها قبلاً از سوى ورزشکار تهیه نشدهاند، او مىتواند از چسبنوارى استفاده کند، ورزشکار، مجاز به استفاده از گچ یا هر مادهٔ دیگرى که اثر آن روى مسیر باقى مىماند و پاک نمىشود نیست.)
پایههاى پرش با نیزه:
- پایههاى پرش با نیزه به هر شکلى که ساخته شوند.
- باید بهاندازهٔ کافى محکم و سخت باشند تا بتوانند میلهٔ پرش با نیزه را نگه دارند.
- پایههاى پرش با نیزه باید محلى براى قرارگرفتن میله پرش با نیزه داشته باشند. محل قرارگرفتن میلهٔ پرش با نیزه معمولاً چنگک مانند است و طورى ساخته مىشود که میله بهراحتى پس از برخورد ورزشکار با آن سقوط مىکند.
- فاصلهٔ بین پایههاى پرش با نیزه بین ۳۰/۴ تا ۳۷/۴ متر است و اگر پایهها داراى بازو هستند فاصله بین بازوها باید ۳۰/۴ متر باشد. پایههاى نگهدارده باید در مسابقات رسمى قابلیت جابهجائى تا ۱۲۰ سانتىمتر (۸۰ سانتىمتر به جلو و ۴۰ سانتىمتر به عقب) را داشته باشند.
میلهٔ افقى پرش با نیزه
- میله افقى باید از جنس فایبرگلاس، آهن نرم یا هر مادهٔ دیگرى ساخته شود. جنس میلهٔ افقى باید طورى باشد که زیاد انعطافپذیرى نداشته باشد و حداکثر خمشدن آن در وسط میله نباید بیشتر از ۳ سانتىمتر باشد.
- این میله، شکلى مدور و ۳ سانتىمتر قطر دارد.
- دوسر آن طورى ساخته شده است که بهآسانى روى پایههاى نگهدارنده قرار مىگیرد.
- طول میلهٔ افقى حداکثر ۵/۴ متر است.
- وزن آن نباید از ۲۵/۲ کیلوگرم بیشتر باشد.
جعبه پرش با نیزه:
- عمل جهش در پرش با نیزه از یک چاله، موسوم به جعبه پرش با نیزه انجام مىشود.
- جعبه در مسیر دورخیز کار گذاشته مىشود.
- داراى ۱ متر طول و ۶۰ سانتىمتر عرض در جلو است.
- عرض کف آن در قسمت انتهاء، ۱۵ سانتىمتر است.
نیزهٔ پرش:
- پرشکنندگان مىتوانند از نیزههاى شخصی خود استفاده کنند.
- نیزههاى پرش را مىتوان از هر ماده یا از ترکیب مواد با هر قطر و طولى ساخت.
- معمولاً جنس نیزه، فایبرگلاس است ولى نیزههاى آلومینیومى و یا از جنس خیزران (بمبو) نیز وجود دارد.
- سطح نیزه باید صاف باشد و مىتوان آن را با دو لایه چسب پوشاند.
- سرنیزهها باید طورى ساخته شود که هنگام کاشتن در جعبه، دچار شکستگى نشود.
- معمولاً طول و قطر نیزههاى پرش باتوجه به ویژگىهاى شخص پرشکننده یعنى وزن، قد، تکنیک و رکورد انتخاب مىشود.
قوانین مسابقات پرش با نیزه
قوقانین مسابقات پرش با نیزه
۱. ترتیب پرشکنندگان، با قرعهکشى تعیین مىشود.
۲. قبل از شروع مسابقه سرداور ارتفاع شروع و ترتیب بالا رفتن ارتفاع مانع را پس از پایان هر دور به شرکتکنندگان اعلان مىکند. وقتىکه تنها یک پرنده بهعنوان پرندهٔ مسابقات باقى بماند و زمانىکه براى کسب مقام اول تساوى پیش بیاید، ترتیب بالا رفتن مانع با توافق ورزشکار و سرداور انجام مىشود.
۳. مقدار بالا بردن مانع میلهٔ پرش با نیزه پس از تکمیل هر دور نباید کمتر از ۵ سانتىمتر باشد مگر آنکه در نهایت، یک شرکتکننده باقى مانده باشد.
پیشنهاد ویژه
۴. در پرش با نیزه دهگانه پس از تکمیل هر دور باید ۱۰ سانتىمتر در تمام طول مسابقه، میلهٔ افقى پرش، نیزه را بالا برد.
۵. شرکتکنندگان حق دارند که قبل از شروع هر پرش از داور تقاضاى حرکتدادن پایهها را بکنند. اما حرکت پایهها تنها با ۴۰ سانتىمتر بهطرف مسیر دورخیز و تا ۸۰ سانتىمتر بهطرف محل فرود مجاز است.
۶. پس از شروع مسابقه، پرندگان نمىتوانند از محوطهٔ اصلى مسابقه براى تمرین استفاده کنند.
۷. پرش باید در محدودهٔ زمانى ۵/۱ دقیقه پس از ثابتکردن پایهها اجرا گردد. در مراحل نهائى یعنى زمانىکه تنها ۲ یا ۳ ورزشکار باقى مانده باشد محدودهٔ زمانى اجراءِ پرش ۳ دقیقه خواهد بود و در صورتىکه تنها یک ورزشکار به رقابت ادامه دهد محدودهٔ زمانى ۶ دقیقه مىباشد.
۸. سقوط مانع پرش با نیزه بر اثر برخورد بدن ورزشکار با نیزهٔ پرش، خطا محسوب مىشود.
۹. لمس زمین از جمله محوطهٔ فرودِ بعد از صفحهٔ عمودى فرضى میان پایهها و زمین پرش با نیزه قبل از عبور از روى مانع، خطا محسوب مىشود.
فنی است در کشتی که پاهای حریف را گرفته و اورا می پیچانیم تا کمرش با زمین برخورد کرده و امتیاز دهد.
این فن بیشتر مواقع درحالت خاک صورت میگیرد. بصورتی که با نشستن برروی پاهای حریفی از فرار او از حالت خاک جلوگیری کرده؛سپس با پیچیدن دستها به صورت قفل پاها را در اختیار خود قرار میدهیم.
فیتیله پیچ هم بصورت دراز کش و هم بصورت سرپا روی حریف قابلیت اجرا دارد.
فن فیتیله پیچ بصورتی است که اگر صحیح گرفته شود شانس حریف در فرار از قفل فیتیله بسیار کم است.
اگر فیتیله پیچ از بالا انجام شود۴امتیاز و اگر دراز کش انجام شود۲امتیاز دارد.
این فن با فشاری که بر پاها و نیم تنه پایین وارد میکند ؛حریف را مجبور به چرخیدن و امتیاز دادن میکند،
پایان
پرتاب دیسک (به انگلیسی: Discus throw) یکی از رشتههای پرتابیِ دو و میدانی است که در آن پرتابکنندگان باید وسیلهای به نام دیسک را به بیشترین مسافت نسبت به رقبای خود پرتاب کنند. این ورزش سابقهای حدوداً پنجهزارساله دارد.
دو و میدانی
Discus throw
The Olympic champion رابرت هارتینگ.
رکورد مردانجهانی
یورگن شولت (GDR) 74.08 m (1986)المپیک
ویرجیلیوس آلکنا (LTU) 69.89 m (2004)رکورد زنانجهانی
Gabriele Reinsch (GDR) 76.80 m (1988)المپیک
Martina Hellmann (GDR) 72.30 m (1988)
قوانین
بدنهٔ دیسک باید جامد یا توخالی باشد و از جنس چوب یا مادهٔ مناسب دیگری با لبهای از فلز و بهشکل دایرهٔ کامل و قرصمانند (بهشکل عدس) ساخته شود. لبهٔ دیسک باید کاملاً گرد و شعاع آن ۶ میلیمتر باشد. ضخامت دیسک در قسمت وسط بیشتر است و باید در حدود ۴۴ تا ۴۶ میلیمتر باشد. وزن دیسک برای مردان ۲ کیلوگرم و قطر آن حداکثر ۲۲۱ و حداقل ۲۱۹ میلیمتر، و برای زنان ۱ کیلوگرم و قطر آن حداکثر ۱۸۲ و حداقل ۱۸۰ میلیمتر است. دیسکها باید طوری ساخته شوند که همواره دارای حالت تعادل باشند و دو طرف آنها متقارن باشد.
نحوهٔ پرتاب دیسک از دایرهای به قطر ۲٫۵ متر که داخل یک قفس ساخته شده و تنها با حلقهای از آهن ــ که معمولاً با رنگ سفید رنگآمیزی شده و بهشکل دایره درآمدهاست ــ تشکیل میشود. کف دایره باید از جنس سختی مانند سیمان یا آسفالت باشد و نباید خیلی صاف باشد بهطوریکه پرتابکننده روی آن سُر بخورد. کفِ کاملاً مسطحِ دایره باید در حدود ۱۴ تا ۲۶ میلیمتر پایینتر از لبهٔ بالاییِ حلقهٔ آهنی باشد.
ناحیهٔ فرود پرتاب دیسک محدودهای با قِطاعِ ۴۰ درجه است که با دو خط یا نوار ۵سانتیمتری مشخص میشود. این محل باید خاک نرم یا چمن باشد تا از شکسته شدن دیسکهای پرتابشده جلوگیری کند. برای تعیین قطاع ناحیهٔ فرود (۴۰ درجه)، از مرکز دایره ضلعی بهطول ۲۰ متر بهعنوان یک طرف قطاع ترسیم کنید، سپس ضلع دوم قطاع را طوری ترسیم کنید که فاصلهٔ دو ضلع بهطول ۲۰ متر از مرکز دایره، ۱۳٫۶۸ متر شود و سپس این دو خط را امتداد دهید تا قطاع کامل یا ناحیهٔ فرود پرتاب دیسک بهدست آید.
پرتاب دیسک (به انگلیسی: Discus throw) یکی از رشتههای پرتابیِ دو و میدانی است که در آن پرتابکنندگان باید وسیلهای به نام دیسک را به بیشترین مسافت نسبت به رقبای خود پرتاب کنند. این ورزش سابقهای حدوداً پنجهزارساله دارد.
دو و میدانی
Discus throw
The Olympic champion رابرت هارتینگ.
رکورد مردانجهانی
یورگن شولت (GDR) 74.08 m (1986)المپیک
ویرجیلیوس آلکنا (LTU) 69.89 m (2004)رکورد زنانجهانی
Gabriele Reinsch (GDR) 76.80 m (1988)المپیک
Martina Hellmann (GDR) 72.30 m (1988)
قوانین
بدنهٔ دیسک باید جامد یا توخالی باشد و از جنس چوب یا مادهٔ مناسب دیگری با لبهای از فلز و بهشکل دایرهٔ کامل و قرصمانند (بهشکل عدس) ساخته شود. لبهٔ دیسک باید کاملاً گرد و شعاع آن ۶ میلیمتر باشد. ضخامت دیسک در قسمت وسط بیشتر است و باید در حدود ۴۴ تا ۴۶ میلیمتر باشد. وزن دیسک برای مردان ۲ کیلوگرم و قطر آن حداکثر ۲۲۱ و حداقل ۲۱۹ میلیمتر، و برای زنان ۱ کیلوگرم و قطر آن حداکثر ۱۸۲ و حداقل ۱۸۰ میلیمتر است. دیسکها باید طوری ساخته شوند که همواره دارای حالت تعادل باشند و دو طرف آنها متقارن باشد.
نحوهٔ پرتاب دیسک از دایرهای به قطر ۲٫۵ متر که داخل یک قفس ساخته شده و تنها با حلقهای از آهن ــ که معمولاً با رنگ سفید رنگآمیزی شده و بهشکل دایره درآمدهاست ــ تشکیل میشود. کف دایره باید از جنس سختی مانند سیمان یا آسفالت باشد و نباید خیلی صاف باشد بهطوریکه پرتابکننده روی آن سُر بخورد. کفِ کاملاً مسطحِ دایره باید در حدود ۱۴ تا ۲۶ میلیمتر پایینتر از لبهٔ بالاییِ حلقهٔ آهنی باشد.
ناحیهٔ فرود پرتاب دیسک محدودهای با قِطاعِ ۴۰ درجه است که با دو خط یا نوار ۵سانتیمتری مشخص میشود. این محل باید خاک نرم یا چمن باشد تا از شکسته شدن دیسکهای پرتابشده جلوگیری کند. برای تعیین قطاع ناحیهٔ فرود (۴۰ درجه)، از مرکز دایره ضلعی بهطول ۲۰ متر بهعنوان یک طرف قطاع ترسیم کنید، سپس ضلع دوم قطاع را طوری ترسیم کنید که فاصلهٔ دو ضلع بهطول ۲۰ متر از مرکز دایره، ۱۳٫۶۸ متر شود و سپس این دو خط را امتداد دهید تا قطاع کامل یا ناحیهٔ فرود پرتاب دیسک بهدست آید.
ورزش کشتی یکی از قدیمیترین ورزشهای دنیا است و شواهد بسیاری نشان می دهد که از دوران ماقبل تاریخ بر روی کره زمین بوده، که با جنگ های تن به تن و یا در اوقات فراغت به شکل غریزی انجام می شده است. به مرور زمان جنگ های تن به تن که بیشتر به مرگ منجر می شد جای خود را به یک ورزش با قوانین جامع و پیروزی نمادین داده است. ورزش کشتی برای نخستین بار در سال ۷۰۹ قبل از میلاد مسیح در یونان باستان وارد المپیک شد. سبکهای مختلفی از کشتی در کشورهای مختلف دنیا تمرین میشود. از مهمترین سبکهای ملی و محلی کشتی میتوان به کشتی با کمربند شامل گلیما در ایسلند، شوینگن در سوئیس، گوراش در آسیای میانه و نیز سومو و جوجیتسو در ژاپن، و سامبو در روسیه اشاره کرد. تقریباً در تمام کشورهای دنیا دو سبک المپیکی کشتی یعنی کشتی فرنگی و کشتی آزاد مورد قبول واقع شده است. تفاوت این دو نوع سبک این است که، کشتی فرنگی، که بیشتر در اروپای قارهای محبوب است، گرفتن پائین کمر حریف و استفاده از پا ممنوع است. در حالی که کشتی آزاد کشتی گیران اجازه انجام همین اعمال را دارند. مسابقات این دو نوع سبک زیر نظر اتحادیه جهانی کشتی برگزار میشود.
و اما در کشور ما ایران این ورزش از محبوبیت خاصی برخوردار است که ریشه در تاریخ و سنت ما ایرانیان دارد وبه نوعی به عنوان ورزش ملی شناخته می شود. ورزش کشتی در دوران صفویه و زندیه با سبک های مختلف ملی و محلی کشتی پهلوانی در میان مردم رواج پیدا کرد. بطور که در زمان قاجاریه شخصی را برای توسعه این ورزش برگزیدند و در هر شهر، صدها پهلوان کشتی وجود داشت که در روزهای تعطیل در میادین شهر به کشتی گرفتن می پرداختند. در همین دوران مسابقات کشتی پهلوانی و که بعدها به صورت یک سنت همه ساله برای معرفی بهترین کشتی گیر درآمد، برگزار می شد. در ایران از میان سبکهای بینالمللی کشتی، کشتی آزاد محبوبترین روش به شمار میرود. باشگاه پولاد نخستین باشگاه ورزشی در ایران است که در سال ۱۳۰۰ توسط حسین رضی زاده (آقاشریف) در خیابان شاهپور (وحدت اسلامی) تأسیس شد. در سال ۱۳۱۸ مقررات بینالمللی کشتی مطرح شد، تغییر و تحولاتی در شیوه کشتی گرفتن ولباس کشتی گیران ایجاد کرد.
دانشجو حسین صفاجو سبک های کشتیسبک های مختلفی از ورزش کشتی در دنیا تمرین می شود اما دو سبک کشتی آزاد و کشتی فرهنگی،تقریبا در تمام کشورهای دنیا به عنوان دو سبک کشتی المپیکی پذیرفته شده است
خدا قوت استاد گرامی
دانشجویی تربیت بدنی
درس :کشتی ۱
تایم سه شنبه ۲ تا ۵
- گارد آزاد :
در گارد آزاد، با توجه به مقررات کشتى آزاد، مجرى مىتواند براى اجراء فنون از تمامى اعضاء بدن خود و حریف استفاده کند. از اینرو، کشتىگیران مجرى و مدافع، براى محافظت از بدن و خصوصاً از پاها، در مقابل حملات حریف، از گاردى خمیده به طرف جلو استفاده کرده، دستها را بهمنظور محافظت از پاها در مقابل بدن، قرار مىدهند (شکل - گارد در کشتى آزاد).
- گارد فرنگى :
در گارد فرنگی، با توجه به مقررات کشتى فرنگی، مجرى فقط مجاز است براى اجراء فنون، از بالاتنهٔ حریف استفاده کند، و کشتىگیران مجرى و مدافع، مجاز به استفاده از گاردى خمیده نیستند، از اینرو کشتى فرنگى از گاردى قائم و بدون خمیدگى برخوردار است (شکل - گارد در کشتى فرنگى).
انواع گارد با توجه به روش قرار دادن پاها
- گارد چپ:
در گارد چپ، کشتىگیر، پاى چپ خود را جلو و پاى راست خود را عقب مىگذارد. در این حالت، پاى چپ را پاى گارد، دست چپ را دست گارد، پاى راست را پاى غیرگارد، دست راست را دست غیرگارد، و کشتىگیرى را که داراى این نوع گارد است، کشتىگیر چپگارد مىگویند (گارد چپ - کشتىگیر چپگارد).
- گارد راست :
در گارد راست، کشتىگیر، پاى راست خود را جلو و پاى چپ خود را عقب مىگذارد، در این حالت، پاى راست را پاى گارد، دست راست را دست گارد، پاى چپ را پاى غیرگارد، دست چپ را دست غیرگارد، و کشتىگیرى را که داراى این نوع گارد است، کشتىگیر راستگارد مىگویند (شکل - گارد راست - کشتىگیر راستگارد).
- گارد جفت (ژاپنى) :
در گارد جفت، کشتىگیر هر دو پاى خود را در یک خط قرار مىدهد، بهطورىکه هیچیک از پاهاى کشتىگیر، جلوتر یا عقبتر نباشد. در این حالت، در شرایط مختلف، با توجه به جهت گرفتن فنون و سمت اجراء مهارتها، دست و پاى گارد مشخص مىشود، و کشتىگیرى را که داراى این نوع گارد است، کشتىگیر جفتگارد مىگویند (شکل - گارد جفت یا ژاپنى - کشتىگیر جفتگارد).
انواع گارد با توجه به میزان خم شدن به جلو
- گارد باز :
در گارد باز، کشتىگیر به حالت نیمهخمیده بهطرف جلو، حفاظت و کنترل ضعیفى روى پاهاى خود دارد و معمولاً از این نوع گارد در کشتى فرنگى استفاده مىشود.
- گارد بسته :
در گارد بسته، کشتىگیر به حالت کاملاً خمیده بهطرف جلو، کنترل و حفاظت کاملى روى پاهاى خود دارد. از این نوع گارد، در کشتى آزاد استفاده مىشود.